Edward Mordrake: De man met twee gezichten

Mordrake leefde in volledige afzondering en zag zelfs zijn familie nooit. Hij dacht dat de beste manier om zijn leven te leiden was om weg te blijven bij mensen.

Edward was een jongeman met veel kwaliteiten. Zo leerde hij heel makkelijk en was een begaafd musicus. Zijn voorkomen was opvallend door zijn lengte en beschaafde gezicht. Maar op de achterkant van zijn hoofd was een ander gezicht te zien. Een gezicht wat welliswaar slechts een klein deel van het achterhoofd besloeg, maar toch tekenen van intelligentie en autonomie vertoonde. Men zou het zien glimlachen als Mordrake huilde. De ogen van het gezicht op zijn achterhoofd bewogen en de lippen brabbelden continu.

Er was geen stem hoorbaar, maar Mordrake beweerde dat hij 's nachts uit zijn slaap werd gehouden door het hatelijke gefluister van zijn "duivelse tweeling", zoals hij het noemde, "die nooit slaapt, maar altijd tegen me praat over helse zaken. Geen enkele verbeelding kan zich de vreselijke verhalen voorstellen die het gezicht me vertelt. Voor een onvergeeflijke slechtheid van mijn voorvaders ben ik met deze duivel verbonden. Ik smeek je om het gezicht te verwijderen en te vernietigen, zelfs als ik daardoor sterf."

Dat waren de woorden van de ongelukkige Mordrake tot Manvers en Treadwell, zijn artsen. Toen de artsen weigerden het gezicht op zijn achterhoofd te verwijderen, slaagde hij erin om met behulp van vergif een einde aan zijn leven te maken. Hij liet een brief achter waarin hij met klem vroeg om het "demonengezicht' vóór zijn begrafenis te vernietigen, zodat het vreselijke gefluister niet in zijn graf door zou gaan". Op zijn eigen verzoek werd hij begraven op een afvalplaats, zonder steen om zijn graf te markeren.

Het verhaal over Edward Mordrake is in het geheel te lezen in het boek Anomalies and curiosities of medicine.